Er zijn van die momenten dat je met je eigen neus dubbeldik op de feiten wordt gedrukt. Zo’n moment slaat bijvoorbeeld ‘in’ als je gaat verhuizen naar een huis met minder vierkante meters dan je huidige huis. Dan kijk je met andere ogen naar je spullen en dan denk je f*%^! Hoe heb ik het in hemelsnaam voor elkaar gekregen om zoveel meuk te verzamelen?
Na een aantal dagen mokken moet je dan toch echt aan de slag. Dus zo gezegd zo gedaan. Ik moest even op gang komen, maar 3 kasten verder begon ik er warempel lol in te krijgen. Ja, je gelooft het misschien niet, maar het voelde lekker om spullen weg te mikken of weg te geven aan de kringloopwinkel, het Leger des Heils, vrienden, familie en een aantal Marktplaats analfabeten. Zij blij en ik vrij van alle overbodige zooi.
Vriendlief had de slag wat minder goed te pakken en het werd gaandeweg niet gemakkelijker voor hem. Hij liep diepongelukkig met zijn oren op zijn schouders. Hij had zijn emo-doos namelijk al bijna vol. We hadden afgesproken dat we beiden 1 verhuisdoos met emo dingen mochten vullen en dat de rest weg zou gaan. Zijn doos scheurde al bijna uit zijn voegen en dat terwijl hij nog maar net was begonnen met ruimen…
Ikzelf richtte mijn aandacht ondertussen op mijn kledingkast. De laatste schiftklus van deze verhuisexercitie. De start ging redelijk soepel. Ik had na 20 minuten al bijna een vuilniszak vol. Voordat ik deze wilde dichtknopen zette ik met frisse tegenzin mijn vertrapte lievelingsgympen bovenop in de zak. Op dat moment ging het mis. Vriendlief ging zich er namelijk mee bemoeien: “Nee, niet die! Die Puma’s had je aan toen ik je voor de eerste keer zag!”. “Uhhhh….. “ bracht ik nogal verbouwereerd uit.
En ja, dan kom je weer uit bij zo’n moment dat je met je neus op de feiten wordt gedrukt. Na een paar ‘agossie’ secondes vermande ik mijzelf en gooide ik eruit: “Ja HALLO, dat schiet lekker op zo! We moeten elkaar helpen en dat doe je nu niet echt schat!
…verhuizen gaan we voorlopig niet weer, dat is wel duidelijk…
Woordenspinsels 